İşte yeni sayıdan öne çıkanlar...

Altın, 2025 yılında yatırımcıların gözdesi haline geldi. Reel anlamda son 45 yılın zirvesini gören altındaki bu artışın arkasında yüksek enflasyondan Fed’e ilişkin güven sorunlarına, merkez bankası alımlarından jeopolitik risklere ve yüksek getiri arayışına kadar pek çok faktör bulunuyor...

Çin borsası 2015’teki sert dalgalanmaların ardından, 2023–2025 döneminde kapsamlı adımlarla yeniden güven kazanmaya çalıştı. İşlem maliyetlerinin düşürülmesi, devlet fonlarının devreye girmesi ve para politikasındaki destekler, piyasada istikrarı güçlendirdi. Ancak 2025 yazında yaşanan hızlı yükseliş, beraberinde bazı soru işaretlerini de getirdi. Yatırımcıların zihninde bugün tek bir ihtimal değil, birkaç farklı senaryo var: Çin gerçekten yeni bir büyüme hikâyesi mi yazıyor, yoksa bu ralli ekonomik temellerin ötesine geçen bir coşkunun işareti mi?

2024 ve 2025 yıllarındaki meteorolojik kuraklık, barajlara gelen su miktarını azaltarak hidroelektrik santrallerinin elektrik üretimindeki payını düşürdü. Bu durum, enerji üretim stratejilerinde değişikliklere yol açarken, sektör paydaşlarını yeni çözümler aramaya yöneltiyor.

303 milyar varillik rezerviyle dünyanın en büyük petrol kaynağına sahip olan Venezuela, kötü yönetim, altyapı sorunları ve yaptırımlar yüzünden gelirlerini kaybediyor. ABD’nin baskısı sürerken gözler, Venezuela’nın ürettiği petrolün en büyük alıcısı Çin’e çevrilmiş durumda. Peki Washington- Caracas hattındaki gerilim neye evrilecek? Petrolde dev rezervlere rağmen Venezuela neden kazanamıyor?

Orta Vadeli Program’da sosyal güvenlik kuruluşları kaynaklı kamu açığının gelecek yıl 547 milyar TL’ye yükselerek GSYH’daki payının yüzde 0,7’ye çıkması öngörülüyor. Payın artmasına karşın emeklinin refahı Avrupa’nın çok uzağında. Türkiye’de ortalama emekli maaşı 17 bin 259 TL. 367 euroya karşılık gelen bu tutarla Türkiye’de emekliler yüksek enflasyon koşullarında Avrupa ülkelerinde sondan 3’üncü sırada. Ayrıca bu yıl 1,4 trilyon liralık emekli ödeneğinin GSYH’ye oranı yüzde 3,3’e gerilerken, AB ülkelerinde oran yıllardır yüzde 8-9 aralığında.

ABD yönetiminin üretimi yeniden ülkesine çekmek için başlattığı yatırımcı dostu politikalar ile halen yürttüğü sert göçmen politikası birbiriyle çelişiyor. “Fabrikaya evet, işçiye hayır” yaklaşımı kalıcı hale gelirse yatırım kararları olumsuz etkilenebilir.

Dün petrolün kaynak sunduğu şaşalı hayatlarla dünyanın gündeminden düşmeyen Dubai artık vizyon ve liderlikle birleşen, stratejik yatırımlarla desteklenen küresel bir iş merkezi konumunda. Bugün bu merkezi en iyi değerlendirenler arasında girişimciler ilk sıralarda yer alıyor.

Türkiye’de üretim yapan üç üretici IAA Mobility 2025 Fuarı’na çıkarma yaptı.

Türkiye’nin çıkış hikâyesi, “daha fazlasını daha ucuza üretmek”te değil; daha akıllısını, daha katma değerlisini üretmekten geçiyor.